De invloed van licht op de mens
De mens heeft duizenden jaren lang één belangrijke lichtbron gehad: de zon. Het is de zon die ons dagritme stuurt en die regelt dat we actief zijn wanneer het licht is en rusten wanneer het donker is.
Op ons netvlies zitten drie receptoren: kegels en staven, en de ‘derde receptor’ die in 2002 werd ontdekt. Deze derde receptor communiceert direct met het gedeelte van onze hersenen dat ons dagritme en onze biologische klok aanstuurt. Dankzij deze ontdekking werd er eindelijk een verband gelegd tussen menselijk welzijn en de beschikbaarheid van licht. De ‘derde receptor’ beïnvloedt de aanmaak van het slaaphormoon melatonine en het stresshormoon cortisol.
Gebrek aan licht beïnvloedt ons negatief
Onze melatonineproductie stijgt bij lage lichtniveaus en in het donker ('s nachts), terwijl de cortisolproductie stijgt bij hoge lichtniveaus (overdag). Te weinig licht kan ons licht depressief maken, vooral tijdens de wintermaanden (SAD - Sesaonal Affective Disorder). Binnen de gezondheidszorg wordt al lang gebruikgemaakt van lichttherapie om de effecten van seizoensgerelateerde depressies te verminderen.
Tegenwoordig werkt 60% van de werkende Zweden minstens 25% van hun werktijd binnen in een kantooromgeving met kunstlicht. Ook mensen die binnen de gezondheidszorg of onderwijs werken, brengen het grootste gedeelte van hun werktijd binnen door. Het is belangrijk om de noodzaak van aangepast licht voor zowel personeel als klanten, patiënten en leerlingen in deze omgevingen mee te nemen bij het maken van een lichtplanning.