Verlichting van werkplekken

De opgegeven waarden zijn de laagste lichtsterktes op de werkruimte of het zichtobject. De lichtsterktes betreffen de laagste gemiddelde waarden en zijn bedoeld voor werkzaamheden onder normale omstandigheden. De lichtsterktes kunnen echter als volgt worden aangepast als de visuele voorwaarden afwijken van de normale situatie.

20–30–50–75–100-150–200–300–500–750–1000–1500–2000–3000–5000 lx

De vereiste lichtsterktes moeten worden verhoogd in moeilijke werkomstandigheden, bij werkzaamheden die grote nauwkeurigheid of een hoge productie vereisen, bij zichtobjecten met kleine details of laag contrast, bij verminderd gezichtsvermogen of bij langdurige visuele werkzaamheden.

De eisen aan de lichtsterktes kunnen bij abnormaal grote zichtobjecten en hoog contrast of bij zeer kortdurende visuele werkzaamheden worden verlaagd.

Op werkplekken waar continu wordt gewerkt (normaliter meer dan twee uur) mag de lichtsterkte niet lager zijn dan 200 lx.

Bij de aanbevolen waarden is uitgegaan van een werknemer met een normaal gezichtsvermogen. Als meerdere personen een verminderd gezichtsvermogen hebben, moet hiermee rekening worden gehouden bij de vormgeving van de verlichtingsinstallatie.

Verlichting van een zichtobject

Het hoofdprincipe is een zodanige lichtinval dat het grootst mogelijke contrast op het object optreedt. Een object kan horizontaal, verticaal of onder een hoek staan. Het object kan ook verschillende oppervlakte-eigenschappen hebben. Normaal gesproken wordt ervan uitgegaan dat een object een matte structuur heeft, maar in de praktijk komen verschillende soorten reflecties voor op alle soorten werkplekken.

Een basisvoorwaarde voor een goed visueel comfort op de werkplek is dat de stand en vorm van het werkobject in relatie tot de lichtrichting niet tot hinderlijke verblinding of verminderde zichtbaarheid door heldere armaturen en/of storende reflecties leiden.